ρυάδα

η / ῥυάς, -άδος, ὁ, ἡ, το, ΝΜΑ

το θηλ. ως ουσ. η ρυάδα και ῥυάς

νόσος τών οφθαλμών που προκαλεί συνεχή, παθολογική ροή δακρύων

νεοελλ.

το θηλ. ως ουσ. α) ασθένεια τού τριχωτού τής κεφαλής, τριχόπτωση

β) ασθένεια τών αμπελιών που προκαλεί πτώση τών ρωγών

αρχ.

ως επίθ.

1. πλαδαρός, σαν να είναι ρευστός («σώματος ῥυάδος γενομένου», Αριστοτ.)

2. αυτός που αποβάλλει κάτι, που τού πέφτουν τα φύλλα ή οι τρίχες («ῥυὰς ἄμπελος», Θεόφρ.)

3. το θηλ. ως ουσ. ουρητική σύριγγα, καθετήρας

4. (το θηλ. ως ουσ. στον πληθ.) αἱ ῥυάδες

κοπάδια ψαριών που τα παρασύρουν τα ρεύματα.

[ΕΤΥΜΟΛ. < μηδενισμένη βαθμίδα ῥυF- τού ῥέω* + επίθημα -άς, -άδος (πρβλ. μαιν-άς, -άδος)].